چه خوب شد که روی خاک مُرده پا گذاشتی            خوش آمدی قدم به روی چشم ما گذاشتی

چه منـتّی سـر قَـدَر، سر قـضا گذاشتی            تویی که پـای جای پـای انبـیا گـذاشتی

تو را که آفرید حق به خویش گفت آفرین

تو آمدی و خنده شد نصیب زین العابدین

تو آمدی که کامل از کمال تو شود کلام            رسانده جابر از رسول حق به جانبت سلام

نشسته در رگ تو خون نافذ دو تا امام            در این مقام هیچکس نگشت با تو هم مقام

صفا گرفـته خانه امامت از حضور تو

تو آمدی مدینه غرق نور شد ز نور تو

تو از تـبار فـاطـمه تو معـنی صداقـتی            تو از شکوه مرتضی تو وارث شجاعتی

تو از حسینی و حسن تو جلـوه امامتی            رجب مرجب از تو شد تو چشمه هدایتی

تویی که مـثل نـور سمت آیـنه شتافـتی

تویی پیـمبری که نیل عـلم را شکافـتی

عزیز زین العابدین هزار جان فدای تو            هـمه زمـیـنـیان و آسـمـانـیـان فـدای تو

و پیر و کودک و جوان و نوجوان فدای تو            به هر مکان و هر زمان و هر زبان فدای تو

فـدای تو که پنجـمین چراغ آل احـمدی

فـدای نـام پـاک تو که دومـین محـمدی

نگاه کن که یک به یک همه مسافر توأیم            کجـا بـدون زائـری تـمـام زائـر تـوأیـم

هـمه به زیـر دِین قـال قـال باقـر توأیم            اشـاره کن بـبـین که بـنـده اوامـر توأیم

قیام ما قعـود ما ز برکت قـنوت توست

هزار مطلب نگفته در دل سکوت توست

بـنـا کـنـیم عـاقـبت بـقـیـع، گـنـبـد طـلا            برای تو ضریح و مرقـدی شبیه کربلا

که دور آن نشسته‌اند یک به یک فرشته‌ها            چه صحنه‌ای‌ست صحن تو کنار صحن مجتبی

فـدای غـربت تو ای نهفـته در دل بقیع

فـدای غـربت تو ای چراغ محفـل بقیع